Սայաթ-Նովա

Բլբուլի հիտ լաց իս էլի,
Վարդի նման բաց իս էլի,
Վարդաջրով թաց իս էլի,
Թաց իս էլի:
Չկայ քիզի նման, չկայ քիզի’ նման,
Քիզ նման, քի’զ նման,
Դո’ւն իս աննման:

Սիրունութիւնդ էլա’ւ արբաբ,
Մազի’ր ունիս սիմ ու շարբաթ,
Քիզ սազ կու գայ ղո’ւշլու զարբաբ,
Ղո’ւշլու զարբաբ:
Չկայ քիզի նման, չկայ քիզի’ նման,
Քիզ նման, քի’զ նման,
Դո’ւն իս աննման:

Էրե’սըդ է շա’մս ու դամա’ր,
Ջանըս դուս կու գայ քիզ ամար,
Մէջքիդ ունիս օսկէ քամար,
Օսկէ քամար:
Չկայ քիզի նման, չկայ քիզի’ նման,
Քիզ նման, քի’զ նման,
Դո’ւն իս աննման:

Հաքիդ զարըն ա’լ իս արի,
Բըլբո’ւլի հիդ լալ իս արի,
Բարկ էրեսիդ խա’լ իս արի,
Խա’լ իս արի:
Չկայ քիզի նման, չկայ քիզի’ նման,
Քիզ նման, քի’զ նման,
Դո’ւն իս աննման:

Դարդըս ասիմ, կու լա’ն սարիր,
Էս ինչ բան էր վուր դուն արիր,
Սայաթ-Նովուն ջո’ւնուն արիր,
Ջո’ւնուն արիր:
Չկայ քիզի նման, չկայ քիզի’ նման,
Քիզ նման, քի’զ նման,
Դո’ւն իս աննման:

Խօսք` Լ. Դուրեան
Երժ.` Խ. Աւետիսեան

Քարից թռան երկու կագաւ
Թռան սրտիս պէս:
Ախ դու իմ եար, ախ դու իմ լաւ,
Որտեղ գտնեմ քեզ:

Արեւի հետ դու գնացիր`
Լուսնի հետ արի,
Դու չես գալիս, ամէն օրս
Դարձել է տարի:
Սիրտս բացուել է վարդի պէս,
Արի գարնան արեւի պէս,
Ախ հովերն էլ չեն գտնում քեզ,
Արի եար, արի:

Վայ լէ, լէ, վայ լէ, լէ, լէ,
Աչքս արցունքով լցուել է
Ախ հովերն էլ չեն գտնում քեզ,
Արի շուտ արի:

Հաւքերն անցան երամ երամ,
Բայց ես մենակ եմ,
Այրւում եմ ես, դու չես տեսնում,
Կանչող կրակ եմ:
Քեզ չեմ տեսել, ամբողջ տարին,
Իմ արեւ արի,
Մի թող դառնամ լացող աղբիւր
Քո ճանապարհին:

Կեանք եմ ուզում, որ սիրեմ քեզ,
Որ չնայիմ տխուր ամպին,
Որ մազերդ շողերի պէս փռես իմ ճամբին:

Վայ լէ, լէ, վայ լէ, լէ, լէ,
Աչքս արցունքով լցուել է
Ախ հովերն էլ չեն գտնում քեզ,
Արի շուտ արի:

Կեանք եմ ուզում, որ սիրեմ քեզ,
Որ չնայիմ տխուր ամպին,
Որ մազերդ շողերի պէս փռես իմ ճամբին:

Վայ լէ, լէ, վայ լէ, լէ, լէ,
Աչքս արցունքով լցուել է
Ախ հովերն էլ չեն գտնում քեզ,
Արի շուտ արի:

Արի եար արի:
Արի շուտ արի:

Գուսան Աշոտ

Հազար ու մի երգում գոված սար եմ տեսել,
Բայց միշտ ձեր կարօտը քաշել Սիւնեաց սարեր,
Ասես մեծ վարպետ Նաղաշի ձեռքն է հասել,
Ծաղիկներդ գոյն-գոյն նախշել, Սիւնեաց սարեր,
Ինձ մօր սրտով ձեր գիրկն առէք, Սիւնեաց սարեր:

Եայլաների ծուխը սահող երամ դառած,
Իմ նազելին երամի մէջ երազ դառած:

Մարդուն քաջի ուժ կու տայ ձեր օդն ու ջուրը,
Սուրբ մօր նման օրօր կասի զով զեփիւռը,
Աշխարհով մէկ տարածուել է ձեր անունը,
Ձեզ հազարան խաղ եմ կանչել, Սիւնեաց սարեր,
Ինձ մօր սրտով ձեր գիրկն առէք, Սիւնեաց սարեր:

Եայլաների ծուխը սահող երամ դառած,
Իմ նազելին երամի մէջ երազ դառած:

Գուսան Աշոտ, Սիւնեաց հողը անարատ է,
Չարի սերմը բոյն չի դնի, անարմատ է,
Մարդն արծիւ է, լեռնածին է, հրահատ է,
Հազար հողմեր ձեզ չեն մաշել, Սիւնեաց սարեր:
Ինձ մօր սրտով ձեր գիրկն առէք, Սիւնեաց սարեր:

Եայլաների ծուխը սահող երամ դառած,
Իմ նազելին երամի մէջ երազ դառած:

Գուսան Շահէն

Զեփիւռ կը դառնամ մեղմիկ աննման,
Սարերից կ’իջնեմ նստեմ քո դռան,
Սիրուցդ վառուած ասպետի նման
Թուրըս կը դնեմ քո այգու դռան:

Ու քեզ կը հսկեմ գիշեր ու ցերեկ,
Մէնակ թէ, եար ջան, շուտ-շուտ այգին եկ,
Որ նայեմ ես քեզ` կարօտս առնեմ,
Սիրուցդ արբած ` մեռնեմ քո դռան:

Գարուն կը դառնամ մտնեմ քո այգին,
Բլբուլի նման փարուեմ քո վարդին.
Քո Շահէնն եմ, եար, հազար խաղերով
Եկել եմ դուռդ մատաղ քո կեանքին:

Էլի կը հսկեմ գիշեր ու ցերեկ,
Մէնակ թէ, եար ջան, շուտ-շուտ այգին եկ,
Որ նայեմ ես քեզ` կարօտս առնեմ,
Սիրուցդ արբած` մեռնեմ քո դռան:

Կոտորածն անգութ հայերը թող լան,
Անապատ դարձաւ շքեղ Ատանան,
Կրակն ու սուրը եւ անխիղճ թալան,
Ռուբինեաց տունը, ախ ըրին վիրան:

Րոպէ մը չանցաւ ու անզէն հայեր,
Ընկան սուրի տակ թշնամու ահեղ,
Ժամեր ու դպրոց բոցի մէջ կորան
Վիրաւոր հայեր անխնայ մեռան:

Անապատ դարձաւ շքեղ Ատանան,
Մոխիր է դարձել չքնաղ Կիլիկեան
Կանգուն է միայն Հաճընը սիրուն,
Ինչու չի շարժիր ապառաժ Զէյթուն:

Խօսք` A Hıngoyan
Երժ.` Ռոմանոս Մէլիքեան

Ես բլբուլ եմ
Մի բուն ունեմ,
Մի բուն ունեմ սարին է.

Սիրտս բոց է, սիրտս խոց է,
Մէջը լիքը արին է…

Վայ լէ, լէ, լէ
Վայ լէ, լէ, լէ, լէ,
Վայ լէ, լէ, լէ, լէ,
Լէ, լէ, վայ լէ, լէ,
Սիրտս բոց է, սիրտս խոց է,
Մէջը լիքը արին է…

Սիրտս կու լայ, կը մղկտայ,
Ցաւը թափեց թեւերս,
Վարդս քաղած թուփը դատարկ
Էլ ում ասեմ երգերս,

Վայ լէ, լէ, լէ
Վայ լէ, լէ, լէ, լէ,
Վայ լէ, լէ, լէ, լէ,
Լէ, լէ, վայ լէ, լէ,
Վարդս քաղած թուփը դատարկ
Էլ ում ասեմ երգերս