Een echte gids “De Nacht werd geopend door Ilda Simonian, geboren in Istanbul, wonend in Amsterdam. Haar opkomst, in een prachtige jurk, maakt indruk op het publiek. Dank zij de inleiding die zij gaf, toonde ze zich een echte gids door het geheimzinnige land van de mystiek. Haar woorden maken nieuwsgierig naar de uitvoering. Haar melancholische en empathische uitvoering van de Armeense liederen, haar prachtige stem en de intieme begeleiding door haar pianiste maakten indruk. Voor veel aanwezigen was het kinderliedje “Kele Kele – Kom mee kom mee” het hoogtepunt van het optreden van Ilda Simonian en misschien wel van de hele avond. Nacht van de Mystiek 2018 “

Hartstocht “Ilda is echt één met de muziek. Ik vond haar een openbaring. Ze heeft een heel eigen stijl die mij zeer aanspreekt, omdat zij de muziek zo op een heel eigen manier bezield en spiritueel vertolkt. Armeense muziek heeft ook een heel volks genre, naast de liturgische liederen. Daar heb je weer een heel andere techniek voor nodig. Ik heb nog nooit iemand met zo een passie zien optreden. Zoals zij de spanning weet op te bouwen en weet over te brengen op het publiek, vond ik heel spannend om te ervaren.”
“Opvallend vond ik de eenvoud van de liederen die, zonder veel opsmuk, mooi en zuiver werden gezongen. Wat mij vooral trof, was de emotionele lading van de melodieën, die enerzijds droevig en anderzijds vol hoop was. Deze combinatie van verdriet en hoop tegelijk in de zang vond ik zeer aansprekend.”

“Zij heeft zo een mooie en aparte stem en een krachtige uitstraling, die goed bij de melancholieke, maar ook aardse Armeense muziek past. De harmonie van de Armeense muziek doet me denken aan de oude Gregoriaanse klanken, maar herinnert me tegelijkertijd ook aan de Kaukasische volksmuziek. Ik word er rustig van. Hoewel het geestelijke muziek is en ondanks de mineur van de liederen, klinkt het vrolijk. Daar bedoel ik mee dat het aards is en verzoenend met het leven en het lijden van de mens. ”
“Ik heb Ilda verscheidene keren zien optreden; vaak tijdens bijeenkomsten van de kerk, maar ook heb ik met Polo de Haas in de Beurs van Berlage en natuurlijk tijdens de opening van de tentoonstelling Armenië: middeleeuwse miniaturen uit het Christelijke Oosten in het Utrechtse Catharijneconvent. Ilda zingt met heel haar ziel, geest en lichaam. In haar liederen, maar ook in haar lichaamstaal, zie je vreugde en verdriet afwisselen. De betrokkenheid die je bij Ilda zo duidelijk herkent, is kenmerkend voor Armeniërs. Het vrolijke van het volk is altijd onderdrukt door de trieste geschiedenis.”
“Hoewel ik het Armeens niet versta en niet woord voor woord kan volgen wat zij zingt, kreeg ik er door haar voordracht een speciale sensatie bij. Dat vind ik voor haar pleiten. Zij neemt je aan de hand, door uit te leggen wat de liederen vertellen. Het is ongetwijfeld erg poëtisch, maar de details daarvan mis ik helaas. Tijdens haar optreden besefte ik weer eens duidelijk dat muziek een universele taal is. Ze bracht een mooi oeuvre ten gehore, waartoe zij duidelijk de sleutel bezit.”